Jasmijn is zeven en kan heel gelukkig worden door bomen te knuffelen of door met dieren te praten. Alles wat zij aanraakt lijkt te veranderen in levende, voelende wezens. Robert is tien en is het liefst de hele dag in de natuur. Hij klimt hoog in de bomen en kan daar de niet altijd even makkelijke dagelijkse realiteit ontvluchten.
Door Elsbeth van Noppen.
“Deze documentaire wilde ik maken om mensen het gevoel van verwondering terug te geven. Ik voel ik voel wat jij niet voelt gaat over Robert en Jasmijn. Robert kijkt op een heel pure manier naar de wereld, en staat nog open voor dingen die andere mensen, volwassenen en kinderen, al niet meer zien.Dat klinkt misschien zweverig, maar dat is het totaal niet. Het is gewoon een manier van kijken, van jezelf blijven verwonderen. Om dingen niet voor normaal aan te nemen, maar je omgeving blijven te bekijken alsof je het voor de eerste keer ziet.
Robert heeft dat nooit verloren. Dat vindt hij soms lastig. Hij merkt dat het soms een reden is waardoor hij gepest wordt. En dat wil hij, heel begrijpelijk, niet. Dus hij houdt het steeds meer voor zichzelf. En als er dan een documentaire over je wordt gemaakt, is dat helemaal moeilijk.
Voor mij, als regisseur over de documentaire, was het ook vrij pittig. Het gaat over iets ongrijpbaars als gevoel: hoe laat je dat goed zien? En dan is je hoofdpersoon ook nog eens heel voorzichtig omdat hij bang is om zich te veel bloot te geven. Wat ik trouwens heel begrijpelijk vind. Maar gelukkig hebben we hetzelfde doel: ik wil samen met hem een mooie film maken, waar hij trots op kan zijn en zich nooit voor hoeft te schamen.
Gelukkig werkte ik met een cameraman en geluidsman die niet alleen maar knoppenbedieners zijn. Zij waren echt een aanvulling, dachten mee en we versterkten elkaar. Dat was ik niet gewend, toen ik videokunstenaar was deed ik alles in mijn eentje. Dan was je ook druk bezig met alle techniek. Nu kon ik veel meer aandacht geven aan de regie. Niet alleen aan Robert, maar ik kon ook in de gaten houden wat er in de omgeving gebeurde. Zo waren we continu samen op zoek naar juweeltjes.“