Ik zat onlangs in de Amsterdamse metro op weg naar het Centraal station. Halverwege stapte een jonge moeder in met een peuter in een kinderwagen (ik ga er even van uit dat het haar moeder was). De moeder zette de kinderwagen op de rem en pakte haar mobiele telefoon uit haar jaszak. Ze stond achter de wagen en was volledig geobsedeerd wat er op haar telefoon gebeurde. Haar dochtertje keek met belangstellende blik de coupé rond. Haar ogen bleven even rusten bij elke persoon die in haar blikveld kwam en ze wachtte rustig af of die persoon haar aandacht ook in de gaten had. Ze glimlachte flauwtjes als ze een nieuwe persoon in haar blik had gevangen. Maar iedereen waar ze contact mee wilde maken was druk bezig met zichzelf of hun mobiele telefoon. Ik aanschouwde dit gebeuren met grote interesse. Toen ze mij in haar kielzog kreeg keek ik haar liefdevol aan en knikte naar haar. Ik zag haar en haar wens om contact te maken met de mensen om haar heen. Ze lachte naar me en ging verder met haar pogingen in stilte om de aandacht van mijn buurvrouw te krijgen. Maar ik was de enige die reageerde, ook haar eigen moeder was niet bereikbaar voor verbinding. Ondanks dat er verder niemand op haar reageerde, leek het haar niet echt iets te doen. Alsof ze een oude wijze ziel was die het gebeuren met mededogen en onvoorwaardelijkheid aanschouwde. Ik vond het knap van haar want ik zag dit gebeuren met lede ogen aan en verbaasde me (weer) over de collectieve hypnose van veel van mijn wereldgenoten Ik hoop van harte dat ze deze wijsheid vasthoudt. We kunnen veel van haar leren.
En hoe zit het met jou? Ben jij in het bijzijn van jouw kinderen (of andere mensen) regelmatig of veel online? Ik vraag je om hier even bij stil te staan. Het gaat niet om goed of fout, maar wel om het innerlijk verlangen van ieder mens om zich oprecht te verbinden met de ander. En dat geldt zeker voor kinderen. Als wij hen leren dat je met elkaar communiceert via een beeldscherm, hoe leren ze dan nog een gesprek te voeren en zich te uiten op een gezonde manier? Ben jij volledig beschikbaar als zij jou nodig hebben? Als je overweegt om de telefoon te pakken als de kinderen thuis zijn, leg hem dan opzij en vraag ze of ze mee gaan naar buiten. Daar is zoveel te beleven. Veel plezier!
De telefoon …in verbinding met onszelf.
Resonanzie, in verbinding met onszelf onafhankelijk van anderen is ook een basis. Hebben wij dit nodig ?
Geen beoordelingen anders wel van ons ego? In contact zijn met onszelf, de wereld ,dat gokpalais ? Waarheen met onze onbewuste aandacht ? Hoe woorden en maken wij ons bewust ervan dat wij onze behoeften bewust vanuit een basis sturen kunnen naar onze innerlijke bron van wijsheid
de adem met aandacht volgen zonder oordeel …..hier hunkert het lichaam naar het is voeding fysik mentaal emotioneel en spiritueel.voel maar watcer gebeurt …