Als kinder- en gezinstherapeut is het een een voorrecht om kinderen hun eigen kracht (weer) te laten ontdekken, bewust van hun eigen mogelijkheden en kwaliteiten, zodat ze vanuit autonomie en verbondenheid kunnen (op)groeien als  gelukkige en krachtige mensen. We zijn het misschien vergeten, maar het ervaren van vreugde en geluk is ons geboorterecht.

Als ouder wil je altijd het beste voor je kind. Je wilt dat jouw kind gelukkig en gezond is. Je gunt het kind fijne vriendschappen en dat het makkelijk kan leren. Elke ouder zal op zijn eigen manier het kind hierin (willen) ondersteunen om dit te bereiken.

En toch loopt het niet altijd zo soepel zoals hierboven beschreven. Soms zien we gedrag van onze kinderen waar we ons zorgen over maken of moeilijk mee om kunnen gaan. Bijvoorbeeld het uiten van extreme boosheid, dwanghandelingen of tics, bedplassen, game-verslaving, achteruitgang in leerprestaties, faalangstig, verdriet, overgevoelig voor pijn of geluiden, hoofdpijn, chronische buikpijnen zonder aanwijsbare oorzaak etc… Je kind kan moeilijk aangeven wat er echt aan de hand is. Dat komt omdat ze het vaak echt niet weten.  Als ouder kun je jezelf dan machteloos voelen.

Gedrag dat als ‘ongewenst’ of ‘zorgelijk’ wordt beschouwd zou je kunnen zien als een symptoom van een dieper liggend probleem. Gedrag uit zich in de ‘bovenlaag’ en is zichtbaar, terwijl de oorzaak in de ‘benedenlaag’ ligt en niet direct zichtbaar is. Daarbij kun je zeggen dat het kind of jongere eigenaar is van het gedrag (kan invloed uitoefenen – indien er geen sprake is van een stoornis), maar het hoeft geen eigenaar te zijn van de oorzaak. Binnen de oorzaak kunnen diverse factoren een rol spelen.

Die factoren kunnen bijvoorbeeld systemisch van aard zijn, dat wil zeggen dat het kind reageert op een situatie in een gezin bijvoorbeeld strenge overtuigingen, geen grenzen, scheiding, verlies, verslavingen, psychiatrische problemen, onverwerkte trauma’s ouders etc. Je zou misschien kunnen zeggen dat het kind met zijn/haar gedrag een disbalans in een systeem laat zien, dit noemen we ook wel spiegelend gedrag. Dit kan ook een schoolsysteem zijn. Om inzicht te krijgen in het gezinssysteem nodig ik altijd beide ouders uit voor een intakegesprek. Dit gebeurt zonder kinderen.

Afhankelijk wat er in het intakegesprek aan bod komt ga ik met de ouders, kind of beiden aan de slag, afhankelijk van de hulpvraag en eerste ‘diagnose’. In de begeleiding van kinderen en jongeren ga ik op een speelse manier op onderzoek uit in de ‘benedenlaag’ ook wel het onbewuste genoemd. Ik sluit aan bij de leefwereld van het kind en schep orde in hun gedachten en gevoelens. Mijn houding is open en liefdevol, alles wat zich aandient mag er helemaal zijn. Er is geen oordeel!

Zoals al eerder gezegd spelen de ouders  tijdens het traject een zeer belangrijke rol. Het gaat niet alleen om de erkenning bij het kind maar vaak ook van herkenning van patronen bij de ouders(s) zelf. Kinderen spiegelen ons enorm. Als je de confrontaties met je kind als cadeautjes kunt ontvangen dan zet je het helingsproces voor jouw kind en jezelf al in gang!

Het is fijn om te weten dat kinderen en ouders altijd de (onbewuste) intentie hebben om weer in verbinding te zijn, met zichzelf en met elkaar. Veiligheid en vertrouwen is in een begeleidingstraject een belangrijke randvoorwaarde. Het kind én de ouders moeten zich volledig veilig kunnen voelen bij mij en bij elkaar. Pas dan kunnen de thema’s die spelen naar de oppervlakte komen.

Mocht je nog aanvullende informatie wensen, bel me gerust!